Merhaba hala blogumu okuyan beni terketmeyen güzel insanlar ! Umarım iyisinizdir. Çok uzun zaman oldu. Sınavlar şöyle böyle derken yazmaya vakit kalmıyor. Zaman su gibi akıp geçiyor. Ha bu arada dershanede arkadaş zoruyla fenerbahçeli oldum. Sakın pırasanın faydalarından bahsedeceğimi falan zannetmeyin ! (bu çok komik olurdu.) Bugün sizlerle benim arkadaşlarımın çok fazla konuştuğu (adı pırasa olsun) pırasa hakkında bahsedeceğim. Gelin dinleyin.
Evet birkaç aydan beri okulumuzda bir çocuk olduğunu farkettik. Pırasa çok tatlı yakışıklı biri. Ama arkadaşlarım kendilerini çocuğa o kadar kaptırdılar ki yanında kız görünce kızı dövmeye gidecekler neredeyse ! Birde aralarında ''benim o !'' yarışları beni benden alıyor vallahi. Ben diyorum ''kızım alt tarafı bir çocuk ne çok büyütüyorsunuz'' diye. Dinleyen yok beni doğrusu. Biliyorum o çocuk bize bakmaz bile. Anlatamıyorum galiba. Bu da yetmezmiş gibi telefon numarasını bulmuşlar pırasanın. Gizli numaradan arayıp duruyorlar. Saf çocukta açıyor telefonu.
Üzgünüm ama bir erkeğe bağlanmak çok saçma. Hem de platonik olunca ! Aşk denilen bu illet boktan bir şey. Hayır bunu yalnız olduğum için söylemiyorum. (yalnız olduğu için çiftlerden nefret ediyor.) Bakarsak eğer kimse romantik komedi hayatı yaşamıyor. Yani öyle bir aşk gelecek diye beklemek = Gökten insan yağması gibi bir şey olur. Bunları hayal etmeyin diye söylemiyorum sadece biraz daha objektif bakın diyorum. Yani o bana bakmaz derken sana çıkma teklifi etse insan havalara uçar tabii.
Kısacası hayatınızı bir erkek belirlemiyor. Herkes kendi hayatını belirler. Birine bağlı bir şekilde yaşamak tutsak olmak demektir. Ama bu dediğim platonikler için oluyor biraz. Ben yine de bir erkek için (yani aşık olduğum falan diyorum) bileklerimi kesmem. Kendime zarar vermem. Hatta ben hatalı değilsem ağlamam bile! Kendi kaybetmiş beni.
0 yorum:
Yorum Gönder