23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramını coşkuyla kutladığım için çok sevinçliyim. Bugün dopdolu bir gündü. Keşke her gün böyle olsa. Doyasıya eğlensem de aksilikler peşimi bırakmıyor. Öncelikle Atam iyi ki vardın varsın. Her insan babasını sevmez mi ? Güneş gibi aydınlattığın bu ülkeyi böyle görmek acı verirdi sana belki. Ama sen bu ülkeyi kurtarabilecek çocuklara ve gençliğe sahipsin. Kötü günler çabuk geçer. Umarım.
Bugünü anlatmaya şöyle başlayayım. Öncelikte sabah kalkar kalkmaz babamı uyandırdım ve gazete almaya yollattım. Bunun nedeni katıldığım yarışmada eğer kazanırsam gazetede yayınlanacaktı. Ve yayınlanmış fakat kazanamamışım. Her zaman söylediğim gibi gökten şans yağarken şemsiye açmışım ben. Hemde manşette en önde yazım var birinci olamamışım. Yaşatır mıyım ben o gazeteyi ? Tabii ki mesaj attım. Cadalozluk benim işim arkadaşlar.
Sonra dayımlar ile stadyumda kutlamaları izledik. Anneme çok ısrarlarıma rağmen bandoya gitmeme izin vermediği için çok teşekkürler -.- Bando da bizim sınıfın tümü vardı diyebiliriz. Ve hepsi çok yakışıklıydı. Alo? Bizim sınıftan bahsediyoruz. Düşünün birkaç şey neler değiştiriyor. Fazla karizmatik vardı okulumuzun bandosunda. Bunları da izledik ve kahvaltıya gittik. Hayvanat bahçesi falan filan derken akşam oldu. Ha birde annem tüm sülaleye gazeteye çıktığımı haber etti.
Ne kadar ödülü kazanamamış olsam da kendime güven geldiğini söylemeliyim. Yine de o gazetenin benden çekeceği var. Buradan söylüyorum. Öyle ya da böyle bu sene de 94. yılımızı kutladık. Nice özgür mutlu ve huzurlu bayramlara !..
0 yorum:
Yorum Gönder